Doğa bize en iyi öğretmen

Doğal hayat… Organik ürün… Köy tereyağı… Çiçek balı… Liste uzayıp gidiyor. Listeye sizin de ekleyecekleriniz olabilir. Doğal hayatı hepimiz severiz. Doğayla iç içe olmak, temiz hava solumak, masmavi gökyüzünü doyasıya seyretmek, ırmakta balık tutmak gece vakti yıldızlara göz kırpmak…

Kirli hava, gürültü ve çarpık kentleşme, doğaya duyulan özlemi her geçen gün daha fazla artırıyor. Tek katlı bir köy evinde yaşamak, odun ateşinde çay demlemek, soğuk kış gecelerinde cayır cayır yanan sobanın közüne kestane sürmek birçoğumuzun hayallerini süslüyor.

Gösterişli ve pahalı düğünlerin, evliliğin ömrünü uzattığı görülmemiştir.

Doğal hayat tutkusu, ikili ilişkilerde olduğu gibi, insanın yaşantısını bütünüyle etkiler. Dumandan, gürültüden, hileli besinlerden, gerginliklerden uzak bir yaşam sürdürme düşüncesinin faturası bazen ağır oluyor. Büyükşehirler insanın akıl ve ruh sağlığını bozuyor. Kontrolsüz öfke ve saldırganlık, insan ilişkilerini yıkıma uğratıyor. Kentlerin güvenliği, düne oranla bugün daha büyük bir sorun olmaya  başladı. Artık akıllı şehirleri, akıllı evleri konuşuyoruz.

Doğa bize en iyi öğretmen. Yeşillikler arasında dolaşmak toprağa basmak bana olağanüstü bir enerji veriyor. Sabır ve dayanıklılık en üst seviyede.