Hayat Mücadele Değil; Paylaşımdır!

Hayat mücadele değil, paylaşımdır, Sevgi yaşadıkça, Hayat paylaşıldıkça güzeldir.

Kol kırılır yen içinde kalırmış. Atalarımız ne güzel söylemiş, bilmeyen duymayan kalmamıştır.  Yüzümüzü kara çıkartmayalım dedik, kendimiz için ve toplumumuz için çalışmaya aday olduk. Kardeşimize kardeş, büyüğümüze abi dedik. Yalan, yanlış çok şeylerde konuşuldu söylendi. Fakat zaman bizi doğruluğumuzda her zaman haklı çıkarttı. Söylenen çirkin  sözlere kulağımızı tıkadık. Güzellikleri duyar olduk.

Kardeşliği, dostluğu ezerek değil, paylaşımcı bir hayat içinde paylaşarak hayatımıza, devam ettik.
Açılan kollara elimizi açarak koştuk. Ekmeğimizi dostlarımızla paylaştık. Dostluklarımızı pekiştirdik. Acıyı kederi o gün içinde yaşadık ve unuttuk. Ağlayanla ağladık, gülenle güldük.
Anımsayalım diye söylüyorum. Hayatta nice  kaybettiğimiz dostlarımız olmadı mı? Dostluklarımızı kaybetmek için mi kazanmıştık?
Ya da hayat mücadelemizi yanlış mı seçtik? Paylaşmak yerine kendimizi düşünerek mi yaşama alıştık?

Aza kanat getirdik. Çok kazandık kendimiz mutlu olduk. Paylaşım nadir bilmedik…
Yürek yakan ağıtlar, dizlerini döven analar, babalar geride bıraktığı gözyaşları ile geçen zaman, suların durulduğu, Kelkit ırmağında, sessiz uslu aktığı zamanlara bıraktı yerini.

Yanmış yıkılmış terk edilmiş köyler kaldı geride. Anılar suya dağa taşa yazıldı, şehirlerin varoşlarında yalın ayak koşan çocuklar, köylerini özler oldular. Ama alışmışlardı şehir yaşamına, dağlar çiçeğe İnsanlar sevdiklerine kavuşmak ister… Her geçen gün kaybettikleri memleketlerini özlediler. Aslında özledikleri boş köyleri değil. Doğa ve insan sevgisi sanaldan çıkmış gerçek hayatları özler olmuşlardı.
Hayatta zorluklara göğüs gererek yeni bir yaşam kurulacak. Paylaşımcı paylaşmakla güzelleşecek bereketlenecek bir yaşam bekleniyor, şimdi konumumuza bakıp maziye daldığımızda, uzaklarda memleketimiz deyip gidebileceğimiz bir köyümüz bile yok. O köyü kurduk elektriğimiz bile yok. Hayatı paylaşmak için dostlarımızı akrabalarımızı nasıl sağlayacaktık.

Dağların çiçekleri ekilmez kendi içindedir. Doğada  mevsimleriyle güzeldir.

Kurtlar başladı ulumaya, tavşanlar köyüme sokuldu, korkunun kol gezdiği köyümde tilkiler gündüz gözüyle kümese talana çıktılar. İnsanların olmadığı yerde kuşlarda çekilmişti… Depremler gördüler, toprak altında kaybettikleri canları unutmadılar… Köylerinden hiç vazgeçmediler. Onlar için memleket önemliydi! Koyulhisar ve köylerinde Türk yemez armudu dalına değerken bahar, kokusunu salarken çiğdem çiçekleri, köylerine gidecek göçecek insanlar elektrik için dilek tuttu. Güvercin kuşlarını  saldılar Ankara’ya…

Memleketimiz hizmet bekliyor. Hayat mücadele değil paylaşımla güzeldir, İnsan bunun en büyük ibretidir. Mücadele olmuş olsa vücut organlarımız uyumlu değil. Bir birleriyle mücadeleyle yaşardı. Uyum ve paylaşım doğanın ta kendisi… Bakar değil görür gözünüz varsa. Doğaya ve insan vücuduna bakmanız yeterli olacaktır, paylaşımı görecek ve anlayacaksınız.